Aan het einde van de achttiende eeuw, tijdens een van de vele oorlogen tussen het koninkrijk Birma en het Siamese koninkrijk Ayutthaya (in het hedendaagse Thailand), werd een beroemde Thaise bokser en soldaat genaamd Nai Khanom Tom en verschillende van zijn kameraden gevangengenomen en vastgehouden in Birma. Na zeven jaar gevangenschap organiseerde de Birmese koning een festival. Hij wilde zien hoe zijn Birmese boksers het zouden doen tegen de Thaise boksers. Nai Khanom Tom werd gekozen om de Thais te vertegenwoordigen tegen de Birmese kampioen.
Zoals gebruikelijk, opende Khanom Tom het gevecht met zijn Wai khru-dans – dit verbijsterde de Birmaan, die er nog nooit een had gezien. Vervolgens sloeg hij de Birmese kampioen op brute wijze neer. De Birmezen dachten dat de Wai Khru een soort zwarte magie was die hem had geholpen, en de koning beval dat hij met meer Birmese boksers te maken zou krijgen. Man na man viel. De tiende Birmaanse bokser die tegenover Khanom Tom stond, was een kampioen, maar werd verminkt door de trappen van Khanom Tom en werd net als de voorgaande negen uitgeschakeld. Nadat hij dit had gezien, durfde geen enkele Birmese jager met hem de ring in te stappen. De Birmese koning was onder de indruk van Nai Khanom Tom en zou hebben gezegd: ‘Elk deel van de Siamees is gezegend met gif. Zelfs met zijn blote handen kan hij negen of tien tegenstanders vallen. Maar zijn Heer was incompetent en verloor het land aan de vijand. Als hij goed was geweest, zou de stad Ayutthaya nooit zijn gevallen. ‘ De Birmese koning verleende Nai Khanom Tom zijn vrijheid en zijn triomf werd elk jaar op 17 maart in Thailand gevierd als Nationale Muay Thai-dag. Er zijn verschillende oude stijlen die in verschillende regio’s van Thailand zijn ontwikkeld en die nu zijn samengevoegd in de term Muay Boran (letterlijk “Ancient Boxing”), zoals Muay Chaiya, Muay Thasao, Muay Lopburi en Muay Korat. Maar ongeacht welke regionale variant het was, beide zijn bijna tot uitsterven gedreven vanwege de populariteit van de stand-up alleen ringsport die we nu kennen als Muay Thai (of “Thai Boxing”).
In het begin van de 20e eeuw stierf een van de zonen van koning Chulalongkorn. Hij beval zijn officieren om strijders van uitzonderlijke vaardigheid te verzamelen om op te treden als onderdeel van de begrafenisceremonies. Met name drie vechters vielen op en kregen titels van ‘muen’ als middel om de kwaliteit van muay, dat op dat moment aan het afnemen was, te bevorderen. De gekozen strijders kwamen uit verschillende delen van het land: Daeng Thaiprasoet uit de noordoostelijke regio kreeg de titel en naam: Muen Changat Choengchok; Klueng Tosa-at uit de centrale regio kreeg de titel en naam: Muen Muemaenmat; Prong Chamnongthong uit de zuidelijke regio kreeg de titel en naam: Muen Muaymichue. Elke naam komt overeen met een specifieke stijl van muay-vechten: Changatchoengchok betekent “effectieve stootstijl”, Muemaenmat betekent “bekwame stoten” en Muaymichue vertaalt naar “muay met een reputatie”. Hieruit groeiden een paar verschillende stijlen van muay: respectievelijk Lopburi, Khorat en Chaiya. Later kwamen er nog meer soorten, maar deze drie stijlen werden oorspronkelijk gerealiseerd onder de paraplu van Muay Boran.
Muay boran is oorspronkelijk ontwikkeld voor zelfverdediging en werd ook geleerd aan het Thaise leger voor gebruik in oorlogsvoering. Muay Boran is van oorsprong een vechtsportsysteem dat naast de stand-up technieken ook dodelijke technieken, entertechnieken en grondvechttechnieken heeft. Dit verschilt van het hedendaagse Muay Thai, dat alleen bestaat uit opstaan en slechts een ringsport is. Vervolgens werden wedstrijden tussen beoefenaars van de kunst gehouden. Deze werden al snel een integraal onderdeel van de Thaise cultuur met gevechten op festivals en vechters uit de verschillende delen van Thailand die hun stijlen tegen elkaar testten. Vechters begonnen hun handen en onderarmen in henneptouw te wikkelen, wat niet alleen hun vuisten tegen verwondingen beschermde, maar ook hun aanvallen meer kans gaf om een tegenstander te snijden. Muay boran-jagers werden zeer gerespecteerd en de beste werden ingelijfd bij de koninklijke garde van de koning. Tijdens de jaren ’20 -’30 moderniseerde koning Rama VII de Thaise vechtsportcompetities, met scheidsrechters, bokshandschoenen, rondes en westerse boksringen. Veel van de traditionele Muay Boran-technieken werden verboden of waren niet praktisch met de toevoeging van de nieuwe regels, en dus ging Muay Boran in verval.
Muay Thai stond oorspronkelijk simpelweg bekend als “muay”. De toevoeging van “Thai” was om de stijl te onderscheiden van het westerse boksen in de vroege jaren 1900. Muay “Boran” werd pas onlangs een term die werd gebruikt om de oorsprong van Thaise vechtsporten te omvatten vanwege de historische geschriften van Khet Siyaphai. Met de toenemende populariteit van Muay Thai in de afgelopen decennia, hadden nationalistische aanhangers van Muay behoefte aan een geschiedenis van de krijgskunst, wat resulteerde in een soms ongegrond verslag van de achtergrond van Muay Thai en Muay Boran.
(Bron: Wikipedia)
